tag:blogger.com,1999:blog-110234132024-03-08T23:38:53.237+05:30... कधीतरीblog च्या नावावरुन लक्षात आलेच असेल की blog किती regularly लिहिला जातोय ते !ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.comBlogger15125tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1145869658020673392006-04-24T14:27:00.000+05:302006-04-25T15:03:37.216+05:30तेलगु चित्रपटमला ब्लॉग लिहून तसे बरेच दिवस झाले. म्हणजे मी ब्लॉगच्या नावाला खरोखरीच जागतो आहे, हे पाहुन माझे मलाच कौतुक वाटते आहे :)<br /><br />वास्ताविक पाहता हा ब्लॉग लिहायचेदेखील माझ्या खुप जिवावर आले होते ... पण आपला मराठी वाचकवर्ग फ़ार मौल्यवान साहित्याला मुकेल, याहीपेक्षा आपला मराठी प्रेक्षकवर्ग फ़ार मोठ्या कलाकृतीला मुकेल असा एक बहुजनहीताय विचार करुन हा ब्लॉग लिहायला घेतला.<br /><br />तेलगु लोकांचे चित्रपटप्रेम जगजाहीर आहे , असे मी जरी आत्तापर्यंत ऐकत आलो असलो तरीही तेलगु लोक या चित्रपटांमध्ये असे काय पाह्तात, हे कुतुहल मात्र सदैव होते. इथे हैद्राबादमध्ये शंभराहुन अधिक सिनेमागृहे आहेत आणि ती सर्व सदैव तुडुंब भरुन वाहत असतात. इथल्या अगदी साधारण थेटरांची क्वालीटी पण खरोखरीच चांगली आहे.<br /><br />आता माझे आख्यान पुरते घेउन मूळ मुद्द्याला हात घालतो. तर इथे एक बाळकृष्ण नावाचा एक प्रचंड लोकप्रिय अभिनेता आहे. त्याचे चित्रपट पहायची संधी कधी चुकुनजरी तुम्हाला लाभली तरी स्वत:ला भाग्यवान समजा ! मग आपल्याला तेलगु कळत नाही असा क्षुद्र विचारदेखील मनात येऊ देऊ नका. कारण हे चित्रपट भाषा-स्थळ-काळ-सापेक्षता-वास्तविकता या सांसारीक बंधनांच्या पलिकडे जाउन निर्मीले आहेत. हे चित्रपट पाहुन आपण आतापर्यंत किती क्षुल्लक गोष्टींकडे कला आणि मनोरंजन म्हणुन पाहत होतो असा एक आत्मपरिक्षणपर विचारदेखील तुमच्या मनात येणे साहजीक आहे, पण म्हणुन निराश होऊ नका. ही आपल्याला लाभलेली चुक सुधारण्याची संधी आहे असे समजा आणि आता या बाळकृष्णाच्या लीला पहा ...<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=eB5JzLy2e3c&search=balayya<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=GZJDTszmN_Y&search=balayya<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=ypGI3NecLc0&search=balayya<br /><br /><br />आणि आता हे पहा ...<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=WMJ_y936XoU&search=balayya<br /><br /><br />मराठी चित्रपटसृष्टीला पुन्हा चांगले दिवस आलेत असे आपण म्हणतोय खरे, पण अशा दर्जाचा एक तरी मराठी चित्रपट तुमच्या पाह्ण्यात आलाय का ???ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1140603904644824332006-02-22T15:52:00.000+05:302006-02-22T15:55:04.656+05:30मराठी भाषेला लाभलेली नवीन म्हणमराठी भाषेला लाभलेली नवीन म्हण :<br /><br /><strong> " कोंबडी जाते जीवानीशी आणि खाणारा म्हणतो बर्ड फ्लु "</strong><br /><strong></strong><br /><strong></strong>ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1138949733350049852006-02-03T12:22:00.000+05:302006-02-03T12:25:33.366+05:30परवाच्या सुट्टीत घरी गेलो असतानाची घटना :<br />मराठी पिक्चर बघायची हुक्की आली म्हणुन आमच्या घराजवळच्या सीडी शॉप मध्ये गेलो. दुकानदार ओळखीचाच होता.<br /><br />तो : काय साहेब, बऱ्याच दिवसांनी दिसलात ! कुठं आहेस सद्ध्या ?<br />मी: सद्ध्या हैद्राबादमध्ये आहे बघा.<br />तो: का ? दिल्ली सोडली ?<br />मी: हो.. बरेच दिवस झाले की...<br />तो: मग, आता काय काम करतोयस ?<br />मी: सॉफ्टवेर कंपनीत कामाला आहे.<br />तो: काय काम ? विक्री का दुरुस्ती ?<br /><br />(इथे मात्र मी गोंधळलो... पण जास्त वेळ विचार करण्यात न घालवता त्यातल्या त्यात बरे उत्तर देत...)<br /><br />मी: विक्री.<br />तो: कुठुन आणता ?<br />मी: अमेरीकेतुन.<br />तो: च्यायला भारी आहे की राव... मग मार्जीन चांगलंच सुटत असेल...<br />मी: (सावध पवित्रा घेत) होय... बऱ्यापैकी.. काका, तुमच्याकडं 'नवरा माझा नवसाचा' आहे का ?<br />तो: थांब बघतो.<br /><br />माझ्या नशीबाने त्याला लगेचच सीडी मिळाली आणि मी पटकन बाहेर पडलो...ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1137161303403784412006-01-13T19:34:00.000+05:302006-01-13T19:38:23.406+05:30<span style="font-size:85%;">आज मी एक अप्रतिम विरोधाभास पाहिला. सकाळी चहा पीत गॆलरीत थांबलो असताना आमच्या शेजारच्या घरातला एक शाळकरी मुलगा आपल्या घराच्या गच्चीत मस्तपैकी पतंग उडवत होता. थोड्याच वेळात त्याची आई तिथे आली आणि त्याला ओरडत खाली घेऊन गेली. ती तेलगुमध्ये ओरडत असल्याने मला शब्दश: अर्थ कळला नाही. पण संदर्भ कदाचीत, "या पोराला काही लाज आहे का बघा... शाळा, अभ्यास सोडुन इथं पतंग उड्वत बसलाय..." असाच काहीतरी असावा.<br />---<br />आत्ता संध्याकाळी आमच्या कंपनीच्या टेरेसवर मित्रांबरोबर गप्पा मारत बसलो होतो तेंव्हा पाहिले... आमच्या समोरच एक आय.टी. पार्कची भव्य इमारत आहे. त्यांच्या टेरेसमध्ये दर शुक्रवारी संध्याकाळच्या सुमारास काही ना काही 'इव्हेंट' असतात. म्हणजे तिथल्या कुठ्ल्या ना कुठ्ल्या कंपनीचे एम्प्लॊयी जमून काहीतरी ऎक्टिव्हिटिज करत असतात. संक्रांत तोंडावर असल्याने त्याला अनुरुप असा पतंग उडवायचा कार्यक्रम आज होता. बहुतांश एम्प्लॊयी तरूणच (आणि तरुणी :)) होते. त्यामुळे मस्त एंजॊय करत होते. आणि म्हणुनच आम्ही सगळे जण त्यांची गंमत बघत आणि आपल्या कंपनीत असे काही का होत नाही, ती लाल ड्रेस चांगली की जीन्सवाली अशा काही महत्वाच्या विषयांवर चर्चा करत तिथे थांबलो होतो. </span><br /><br /><span style="font-size:85%;">त्या सगळ्यांच्यात एक मध्यमवयीन ग्रुहस्थ होता. म्हणजे तसे बरेच होते, पण त्याच्या भोवती विशेष गर्दी होती. पोट सुटलेला, नेकटाय बांधलेला, जाड भिंगाचा चश्मा लावलेला ... कदाचीत प्रोजेक्ट मॆनेजर असावा. या जनतेने त्याच्या हातात मांजा दिला होता आणि त्याला 'बकप' करत होते. मधुनच एकमेकांना टाळ्या देत होते (म्हणजे त्याची प्रोपर 'उडवत' होते) पण मॆनेजर लोकांच्या ऒबजेक्टिव्ह्स मध्ये 'टीम बिल्डींग' हे एक महत्वाचे ऒबजेक्टिव्ह असल्याने तोही बिचारा जमेल तसा पतंग उडवायचा प्रयत्न करत होता. तसा त्याचा पतंग दहा फ़ुटापेक्षा वर गेल्याचे मी तरी पाहिले नाही, पण तरीही पब्लिक मात्र त्याला सॊलीड चीयर अप करत होते. </span><br /><br /><span style="font-size:85%;">सगळं बालपण अभ्यासात घालवलं, मॆनेजर झालो आणि आता या वयात पतंग उडवायला लागतोय अशी काहीशी त्याची परिस्थीती झाली होती आणि याउलट तो सकाळचा मुलगा...<br /></span><br /><span style="font-size:85%;">मला काही दिवसांपूर्वी एक फ़ोरवर्डेड मेल आलं होतं... त्यातली कविता अशी होती :<br /></span><br /><span style="font-size:85%;">ज्या ज्या वयात जे जे करायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">त्या त्या वयात ते ते करायचं !<br /></span><br /><span style="font-size:85%;">लहानपणी ... फुलपाखरांच्या मागं धावायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">तरुण वयात 'पाखरांच्या' मागं धावायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">प्रौढ वयात कुटुंबासाठी धाव धाव धावायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">म्हातारपणी देवाचं नाव घेत गप पडून रहायचं...</span><br /><span style="font-size:85%;">ज्या ज्या वयात जे जे करायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">त्या त्या वयात ते ते करायचं !</span><br /><br /><span style="font-size:85%;">लहानपणी ऊन वारा पावसामधे मनमुराद बागडायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">तरुणपणी प्रत्येक श्वासात मोगरा घेऊन जगायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">प्रौढ वयात आपल्या भोवती नंदनवन फुलवायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">म्हातारपणी त्याच बागेत निव्रुत्त मनानं रमायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">ज्या ज्या वयात जे जे करायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">त्या त्या वयात ते ते करायचं !</span><br /><span style="font-size:85%;"></span><br /><span style="font-size:85%;">लहानपणी खेळातलं भांडण जिथल्या तिथं मिटवायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">तरुणपणी मोर्चे न्यायचे, आंदोलनसुद्धा करायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">प्रौढ झाल्यावर आपल्या सगळ्या तक्रारींची मुळं शोधत रहायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">उतारवयात सार्या मुळांना गीतेत बुडवून टाकायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">ज्या ज्या वयात जे जे करायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">त्या त्या वयात ते ते करायचं !</span><br /><br /><span style="font-size:85%;">तरीही काही गोष्टी प्रत्येक वयात जमायला हव्यात</span><br /><span style="font-size:85%;">पहिल्या पावसाच्या पहिल्या धारा अंगावरती झेलायला हव्यात</span><br /><span style="font-size:85%;">वार्यासोबत पिसासारखं हलकं होता यायला हवं</span><br /><span style="font-size:85%;">गडगडणार्या मेघासारखं बोलकं होता व्हायला हवं</span><br /><span style="font-size:85%;">अंधाराच्या गर्भामध्ये ज्योत ठेवता यायला हवी</span><br /><span style="font-size:85%;">एकटं खूप वाटतं तेंव्हा गाणी म्हणता यायला हवी</span><br /><span style="font-size:85%;">कुठ्ल्याही वयात आपला आनंद आपणच शोधत रहायचं...<br /></span><br /><span style="font-size:85%;">तरीही...</span><br /><span style="font-size:85%;">ज्या ज्या वयात जे जे करायचं</span><br /><span style="font-size:85%;">त्या त्या वयात ते ते करायचं !</span>ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1128508537089406802005-10-11T13:03:00.000+05:302005-10-10T14:18:49.283+05:30संपादकीयवाचकहो,<br /><strong></strong><br />नवरात्र संपले - दसरा उजाड्ला... आता लवकरच दिवाळी येईल. सालाबादाप्रमाणे यंदाही आपल्या ब्लॉगवरील दिवाळी अंकाची आपण आतुरतेने वाट पहात असाल ! पण तत्पूर्वी नवीन वर्षासाठी आपल्या सभासदत्वाची नोंद्णी करायला विसरु नका. त्याचबरोबर आपल्या ब्लॉगसाठी आणखी सभासद गोळा करायचे कामही तुम्हाला करायचे आहे !<br /><br />तेव्हा आपली वर्गणी लवकरात लवकर आमच्यापर्यंत पोहोचेल याची काळजी घ्या. आमचा पत्ता आपल्याला ठाऊक आहेच.<br /><br />आपल्या ब्लॉगचा वाचकवर्ग देश-विदेशात पसरला आहे याची जाणीव ठेवून आम्ही इंटरनेटद्वारे देखील आपल्याला वर्गणी भरता येईल याची व्यवस्था केली, आहे हे तर आपण जाणताच !<br /><br />संपादक आपल्या चेक्स, डिमांड ड्राफ्ट्स किंवा जमलेच तर कॅशची आतुरतेने वाट पहात आहेत.<br /><br />आपला नम्र,<br /><br />संपादक<br />(कधीतरी)ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1118926964357899052005-06-16T18:27:00.000+05:302005-06-16T19:53:05.690+05:30मी आणि माझे रूममेट्सशिक्षणासाठी घराबाहेर पड्ल्यानंतर आपले मित्र हाच आपला मोठा आधार असतो. त्यातही अगदीच जवळचा मित्र म्हणजे आपला रूममेट. बाहेर लोकांसमोर तुमचे इम्प्रेशन काही असो. रूममेट ही एक अशी व्यक्ती असते जी तुम्हाला 'अंतर्बाह्य ओळखून' असते. अड्ल्या-नड्ल्या प्रसंगी रूममेटच उपयोगी पड्तो.<br /><br />काही रूममेट खरोखरीच वर उल्लेखल्याप्रमाणे एकदम आयडीयल असतात. पण काही मात्र अगदी 'राशीला बसल्यासारखे' आपल्या आयुष्यात येतात. अशा वेळी दिवस मोजण्याखेरीज इलाज नसतो.<br /><br />मला आतापर्यंत या दोन्ही प्रकारचे रूममेट लाभले आहेत. हॊस्टेलवर असताना असंख्य प्रकारच्या 'व्यक्ती आणि वल्ली' पहायला मिळाल्या. रूममेटही त्यातलाच एक प्रकार. (माझे जे कोणी रूममेट हा ब्लॊग वाचत आहेत, ते पहिल्या प्रकारात येतात. त्यामुळे त्यानी निश्चिंत होऊन पुढ्ला भाग वाचावा)<br /><br />शिक्षणानंतर आता नोकरीसाठी बाहेर पड्लो तरी रूममेट हा प्रकार बरोबर असतोच. इथे आल्यावर मला एकदम वेगवेगळ्या 'टाइपचे' रूममेट पाहायला मिळाले. मी जेंव्हा इथे आलो, तेंव्हा माझे तीन रूममेट होते - एक तामिळ, एक कन्नड आणि एक बिहारी. प्रत्येकाची आवडनिवड वेगवेगळी, त्यामुळे जेवणात भाजी कुठली बनवायची इथपासून वादाला सुरुवात. बिहारी बंधुला 'आलू' म्हणजे जीव की प्राण, तर तामिळ मित्राला बटाट्याचा तीव्र तिटकारा. ते दोघेही कायम एकमेकांची कशी जिरवता येइल ते बघायचे. म्हणजे जेंव्हा तामिळ रूममेट भाजी आणायला जाई, तेंव्हा तो बटाटे अजिबात आणत नसे, तर जेव्हा बिहारीबाबू भाजी आणीत तेंव्हा बटाटेच बटाटे. नंतर त्यातला जो कन्नड रूममेट होता तो काही महिन्यांसाठी बाहेर गेला, त्याच्याऐवजी आला - एक तेलगु रूममेट ! त्यामुळे हाही काय 'प्रकार' असतो ते बघायला मिळाले. काही दिवसांनी तो कन्नड रूममेट परत आला, आणि आमच्या फ्लॆटवर - एक तामिळ, एक बिहारी, एक कन्नड, एक तेलगु आणि मी मराठी असे मिश्रण बनले. काही असो, पण प्रत्येकाच्या तर्हा बघून मजा यायची. (अर्थात मीही त्यातलाच एक होतो...)<br /><br />वर्षभरानंतर मात्र एक एक जण सोडुन चालला, आणि समीकरण पुन्हा बदलले.<br /><br />सद्ध्या स्थिती अशी आहे, की मी, तीन बिहारी रूममेट्सबरोबर राहतोय... इतकेच काय, तर आमची स्वयंपाकीण पण बिहारी ... (अर्थात मेजॊरिटीचा विजय होणार हे तर ओघानेच आले) त्यामुळे सद्ध्या आयुष्यात 'बटाटयाशिवाय' दुसरं काय नाय ... कधी तरी अगदीच बदल म्हणुन मग मी याआधी कधीच पाहिल्या नाहीत अशा काही पालेभाज्या आणल्या जातात, आणि मग त्यात बटाटा (तो तर हवाच !) आणि पनीर :( घालून त्याची भाजी केली जाते. काही दिवसांपुर्वी माझी हिंदी सुधारली अशा खुशीत जो मी होतो, तिला आता 'ललवा' श्टाइल आली आहे. फ्लॆट्वरच्या सार्वजनीक स्वच्छ्तेचे केंव्हाच तीन-तेरा वाजले आहेत... माझा एकट्या-दुकट्या बिहारी माणसाविषयी अजिबात राग नाही (पण तिघांविषयी मात्र आहे ;), सॊरी, चौघांविषयी...)<br /><br />तेंव्हा लोकहो, आपला एक मित्र उत्तर प्रदेशातल्या एका गावात मोठ्या हालाखीत दिवस काढतो आहे हे विसरु नका. नाहीतर काही दिवसानी माझी एकंदरीत हिंदी आणि पनीर-बटाटे खाऊन सुट्लेले शरीर पाहुन, मी कुणी यादव किंवा पाण्डे आहे अशी समजुत करुन घेतली तर त्यात नवल नको !ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1117433802387599772005-05-30T11:45:00.000+05:302005-05-30T11:46:42.390+05:30दवं पिऊन नवेली,<br />झाली गवतांची पाती,<br />गाणी जुनीच नव्याने,<br />आली पाखरांच्या ओठी<br />क्षणापूर्वीचे पालटे,<br />जग उदास उदास...ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1113466046653085052005-04-14T13:32:00.000+05:302005-04-14T13:41:34.206+05:30जुगाडउत्तर भारतात, विशेषतः दिल्ली-उत्तर प्रदेश-हरयाणा भागात बोली भाषेत सर्रास आढळणारा एक शब्द आहे - 'जुगाड' ! अर्थात पुण्यामुंबईच्या प्रचलित हिंदीमिश्रीत्त बोलण्यात याचा समावेश झाला असेल तर मला माहीत नाही, पण मी मात्र इथे आल्यावरच पहिल्यांदा हा शब्द ऐकला.<br /><br />जुगाड हे जरी नाम असले तरी ते क्रियापदासारखे वापरले जाते. म्हणजे 'जुगाड करना' वगैरे. ते कुठे वापरले जाते याचे मात्र काटेकोर असे काही नियम नाहीत. त्याचा वाक्यातील प्रयोग आणि अर्थ संदर्भानुसार/परिस्थीतीनुसार बदलत असतो.<br /><br />जुगाड करणे याचा ढोबळ मानाने पुढीलपैकी काहीही अर्थ होऊ शकतो - हेराफेरी करणे, सेटींग करणे, एखादी गोष्ट (जमत नसेल तर) adjust करणे... इ. थोडक्यात म्हणजे येन केन प्रकारेण काम 'मार्गी' लावणे.<br /><br />काही real life examples :<br /><br />- संध्याकाळी पाच-सहाचा सुमार. ऒफ़िस सुटायची वेळ. ट्रॆफ़िक जाम. अशातच सिग्नल पडायच्या आतच कुणीतरी आपली मोटरसायकल दामटवायला बघतो, आणि एवढ्यातच ट्रॆफिक पोलिसाची नजर त्याच्यावर पड्ते. गाडी साइड्ला घ्यायचे निमंत्रण त्याला मिळते. लायसंस , PUC , गाडीची कागदपत्रे अशा काही फ़ॊर्मॆलिटीस पूर्ण करत असतानाच तो पोलिसाला म्हणतो, " साबजी, कुछ जुगाड कर्दो ना..." पोलिस आधी त्याच्याकडे क्षणभर पाहतो, आणि डोळे मिचकावतो. मग तोही मिस्किल हसतो आणि मग 'बातचीत' सुरु होते.<br /><br />- गेल्याच आठ्वड्यात कोड्ची डिलीव्हरी देऊन आता टाइमपास करायच्या मूड्मध्ये असतानाच त्याला मेल येते. मेल क्लायंट्चे असते आणि टिमलीडर, मॆनेजर असे सगळे जण cc मध्ये विराजमान असतात. आपण दिलेल्या कोडने integrationच्या वेळी बरोब्बर दगा दिलेला असतो. बग्सची लिस्ट येते. आणि मग पुन्हा एकदा फाइट सुरु होते. नवीन डिलीव्हरीची तारीख जवळ येत असते पण लिस्टमधले बग्स काही सरळ मार्गाने सुटत नसतात. शेवटी तो वैतागतो आणि स्वतःशीच म्हणतो, " साला, अब तो जुगाड मारना पडेगा..." मग तो फक्त integrationच्या साठी वापरायचे तेवढेच टेस्ट्व्हेक्टर घेतो आणि फक्त तेवढयाच केसेस साठी कोड बदलुन नवीन डिलीव्हरी देतो. integration ची पहिली फेज तरी व्यवस्थीत पार पडणार असते. तो पुन्हा निवांत होतो ... पुढ्च्या मेलपर्यंत !<br /><br />...<br /><br />असा हा जुगाड ही फक्त एक abstract concept नसून त्याला 'मूर्त' स्वरूपही आहे, हेही परवाच मला कळले. गाझीयाबादमध्ये एका बसची वाट बघत असताना माझ्या ज्ञानात ही मोलाची भर पडली. बराच वेळ झाला तरी बस काही येईना, तेव्हा एका सहप्रवाशाने सुचवले, "और थोडी देर रुको, जुगाड आ जायेगा" मग मीही हा जुगाड 'दिसतो तरी कसा, ते बघुया' म्हणुन त्याची आतुरतेने वाट बघू लागलो. थोड्याच वेळात - पुढ्चा भाग सायकलचा, पण पैडल मारायची गरज नाही कारण खाली लुनाचे की कसलेतरी इंजीन जोड्लेले, मागे आणखी दोन चाके जोडुन त्यांच्या मधे लाकडी फळ्यांनी एक मोठा बॊक्स तयार केलेला ज्यायोगे माणसे, जनावरे, सामान अशा कोणत्याही प्रकारच्या वस्तुंची वाहतुक सहज करता यावी, असे एक प्रकरण येताना दिसले, ( त्यात इंधन कोणते वापरले होते हे मला समजु शकले नाही ) आणि " हाच तो जुगाड होय !" हा साक्षात्कार मला झाला, आणि ' अजि म्या ब्रम्ह पाहिले' असे काही भाव माझ्या चेहर्यावर गोळा झाले.<br /><br />असा हा सर्वव्यापी 'जुगाड' हा दिल्लीकरांच्या दैनंदिन आयुष्याचा एक अविभाज्य भाग आहे ...ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1111552089701366232005-03-23T09:53:00.000+05:302005-03-23T09:58:09.700+05:30वाचण्याजोगे...मला लिहायला वेळ नसला तरी मतकरीना आहे..<br />हे वाचा :<br /><br /><a href="http://www.esakal.com/today/yuv_nivadak13.html">http://www.esakal.com/today/yuv_nivadak13.html</a><br /><a href="http://www.esakal.com/today/yuv_nivadak13.html"></a>ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1111393987886875352005-03-21T14:01:00.000+05:302005-03-21T14:03:07.886+05:30?माझा ब्लॉग रेग्युलर होऊ नये याची माझी कंपनी पुरेपुर दक्षता घेत आहे. त्यातुन सध्ध्या चाललेत appraisal चे दिवस... त्यामुळे निदान हा महीनाभर तरी काहीतरी काम करतोय असे दाखवावे लागणार आहे ;)ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1110188008132275242005-03-07T14:59:00.000+05:302005-03-10T16:33:05.806+05:30पाणीपुरीweekend चे आता तितकेसे अप्रूप राहिले नाही. नोकरीत नवीन असताना शुक्रवारची संध्याकाळ म्हणजे उत्साहाने शिगोशिग भरलेली असायची. पण आता मात्र 'नेमेची येतो मग पावसाळा' प्रमाणे हा weekend सुद्धा नेहमीचा झालाय. पण तरीही एखाद्या वारकर्याच्या भाविकतेने आम्हा bachelers ची atta market ची शुक्रवारची वारी ठरलेली असते... तोच सबमॉल, तेच 'public' पहात याही weekend ला अट्टा मधून हिंडत होतो, तेवढ्यात शर्माजी भेटले. मुलाला भूक लागली म्हणून हॉटेलात चालले होते. "येणार काय पाणीपूरी खायला ?" मला त्यानी विचारले. आढेवेढे घेउन शेवटी मीही त्यांच्याबरोबर 'रामेश्वरम' मध्ये शिरलो.<br /><br />तिथली पाणीपुरी हा एक 'अवर्णनीय' अनुभव होता. पाणीपुरीच्या काउंटरवर दोन माणसे टिपीकल शेफ़सारखी वेषभुशा (म्हणजे ऍप्रन, डोक्यावर टोपी वगैरे) करुन उभी होती. दोघांच्याही हातात प्लॅस्टीकचे ग्लोव्ह्स होते. पुरी चमच्याने फ़ोडायची, त्यात चमच्यानेच शेव-बटाटा वगैरे भरायचे इथपर्यंतची 'स्वछ्ता' ठिक होती, पण जेव्हा त्यात पाणी भरण्यासाठी त्याने ती पुरी एका पिंपाच्या तोटीखाली धरली तेव्हा मात्र मी हादरलो... "ही कसली पाणीपुरी ?"<br /><br />आजुबाजुला पाहिले तर लहानलहान मुले मोठ्या मजेत पाणीपुरी फ़स्त करत होती आणि त्यांच्या फॅशनेबल आया 'इथली पाणीपुरी कशी 'हायजिनीक' आहे म्हणुन खुशीत होत्या. पण मला मात्र उगाचच चुकल्याचुकल्यासारखे वाटू लागले.<br /><br />लहानपणी मित्रांबरोबर कधीतरी शाळेसमोरच्या गाड्यावरुन घेतलेला बर्फ़ाचा गोळा, शनिवारच्या दुपारी, 'अमरधाम'वर रणरणत्या उन्हात क्रिकेट खेळुन दमल्यानंतर कोपर्यात असलेल्या झाडाच्या पारावर बसून खाल्लेला 'पेप्सीकोला' , 'हरीपूर'च्या जत्रेला मित्रांबरोबर चालत जाताना वाटेत थांबुन पाड्लेल्या चिंचा... हे सगळं 'हायजिनीक' नसेलही, पण त्या त्या वेळी त्यात दडलेलं एक थ्रिल होतं, एक आनंद होता. सोफेस्टीकेटेड बनायच्या नादात हे लोक आयुष्यातल्या या छोट्याछोट्या आनंदाना मुकताहेत असं मला वाटु लागलं...<br /><br />या मुलांच्या वाट्याला ते थ्रिल कधीच येणार नाही काय ? त्यांचं सोडा, पण मंडे टू फ़्रायडे ऑफ़िस आणि विकएण्ड म्हणजे अट्टा इतक्या सरावाच्या झालेल्या माझ्याही आयुष्यात पुन्हा ते आनंदाचे दिवस कधीच येणार नाहीत काय ?ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1109839797180501762005-03-03T14:16:00.000+05:302005-03-03T14:20:28.250+05:30बदल...दिल्लीत आल्यापासून माझ्यात काही बदल नक्कीच झाले आहेत...<br /><br />१. माझ्यामते माझे हिंदी सुधारले आहे<br />२. चारचौघात सरदारजींचे जोक्स सांगणे मी बंद केले आहे<br />३. माझ्या पाककौशल्यात काही नवीन (आणि विचित्र) items ची भर पड्ली आहे<br />४. सकाळी breakfast ला उप्पिट किंवा पोहे अशा गोष्टी जाऊन त्याजागी परोठे आणि पनीरजन्य असंख्य पदार्थांची सवय झाली आहे.<br />५. क्रमांक ४ चा परिणाम म्हणून माझे वजन ८ (!) किलोनी वाढ्ले आहे...ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1109588739123097452005-02-28T16:33:00.000+05:302005-03-01T12:43:00.466+05:30पासवानसाहेब आता सगळी मदार तुमच्यावर !गेल्या पंधरापेक्षा जास्त वर्षे बिहारवर राज्य करणार्या लालूच्या सत्तेला हादरा बसल्याने देशातल्या वा बिहारमधल्या राजकारणात किती फ़रक पडेल ते मला माहित नाही. पण त्यामुळे जर कुणाला सगळ्यात जास्त आनंद झाला असेल तर तो माझ्या रूममेट्ला ...<br /><br />खरे तर मी स्वतः राजकारणापासून चार हात लांबच राहायचे बघतो.. पण मी सुद्धा काल दिवसभर रेडिओला चिकटून होतो. याचे कारण म्हणजे माझे roommates ! कर्मधर्मसंयोगाने ( किंवा माझ्या नशीबाने म्हणा...) माझे दोन्ही roommates बिहारी आहेत !<br /><br />रोज रात्री जेवण झाल्यानंतर रूममध्ये चर्चेचा एकमेव विषय असतो तो म्हणजे 'बिहारच्या सद्ध्याच्या स्थितीला लालू कसा कारणीभूत आहे ...'<br />पण दोघांचीही बिहारच्या भविष्याविषयी अगदी वेगळी मते आहेत.<br /><br />राकेशच्या मते - "बिहारका कुछ नही हो सकता... " त्याच्या मते सगळे नेते चोर आहेत, आणि बिहारी जनतेविषयी कुणाला काही घेणे नाही. "अरे भाई हम बचपनसे ये सब देखा हुं ..." , तो समर्थन करतो. त्याच्या गावात अजून वीज नाही ! त्याने आपले शाळकरी जीवन कंदीलाच्या उजेडात अभ्यास करून पार पाडले आहे. अजूनही तो जेंव्हा घरी जातो, तेंव्हा त्याला जगाच्या २० वर्षे मागे गेल्यासारखे वाट्ते. लवकरात लवकर दिल्लीत सेट्ल होउन घरच्यानाही इथेच आणायचा त्याचा मानस आहे...<br /><br />मिहीर मात्र आशावादी आहे. तो बिहारच्या आतापर्यंतच्या एकंदरीत प्रवासाकडे त्रयस्थ नजरेने पाहतो. त्याच्या मते आधी वैचारीक असलेला उच्च आणि मागासवर्गीयांमधला लढा नंतर रक्तरंजीत झाला. पण एकदा सगळ्यांच्या मनातील प्रक्षोभ बाहेर पड्ल्यानंतर आपोआप त्यांची पावले विकासाकडे वळतील... बिहारच्या जनतेने निवडणुकीत आता दिलेला कौल तो याचेच द्योतक मानतो...<br /><br />अशी ही नवीन बिहारी पिढीची दोन भिन्न रूपे... एक निराशावादी तर दुसरा आशावादी ...<br />कोण जिंकणार ? काँग्रेस कि भाजपा ? लालू की पासवान ?... मिहीर की राकेश ???<br /><br /><br />पासवानसाहेब आता सगळी मदार तुमच्यावर !ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1109152125892414912005-02-23T15:15:00.000+05:302005-02-23T15:18:45.893+05:30मीही blog सुरु करतोय ..."Information Technology" च्या नावाखाली रिकामटेकड्या बसलेल्या, भारतातील असंख्य ई-शिक्षीत लोकांपैकी मीही एक !<br /><br />आधीच अमराठी प्रदेशात आल्याने मराठी भाषेशी तुटत चाललेलं नातं, आणि त्यात आलेला एकाकीपणा या दोन्ही गोष्टी माझ्या blog ला कारणीभूत आहेत ... वास्तविक पाहता blogpage वर लिहून जगाला सांगावं असं माझ्या आयुष्यात सध्या काहीही नवीन घडत नाहीये. पण तरीही फ़ुकाफ़ुकी server space मिळतीय ती का सोडावी असा विचार करून शेवटी मीही ब्लोग सुरु करतोय ...ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11023413.post-1109149384323071642005-02-23T14:31:00.000+05:302005-02-23T14:45:29.466+05:30पहिला वहिला blog !"<br />वाचणारं कुणी असेल तर blog लिहीण्यात अर्थ आहे.<br />link skip करणार असतील, तर server space व्यर्थ आहे !<br /><br />"ijaydeephttp://www.blogger.com/profile/17101762041874269517noreply@blogger.com1